aan al het goede komt een eind

Vanwege de venstertijden met betrekking tot ontbijt vandaag het wekkertje maar op 8:00 uur gezet. En toen was ik (what else is new) vóór het wekkertje afliep al wakker. Omdat de schone slaapster naast me nog niet wakker was had ik mooi de tijd om eens te gaan kijken wat er allemaal gebeurd is op de diverse sociale media kanalen en e-mail. Eerste e-mail adres was veel Spam, dussss vink-vink-vink-vink en hop weg er mee, het volgende e-mail adres op één enkele na ook voornamelijk Spam en/of interessant duss, ook hier vink-vink-vink-vink en weg er mee.

Waaaaaah, geluid naast me, dan kan ik ze net zo goed even wakker knuffelen, de 4 minuten voor dat de wekker afloopt doet het hem dan ook niet meer. Nog even de dag doorgenomen, het zou ook vandaag weer de korte route worden, 229 kilometers aan motorfun met heul veul bochten.

Eerst maar eens persoonlijke verzorging op orde brengen en hop naar het ontbijt wat zoals alle dagen weer rijkelijk voorzien is van lekkers met verse spullen, warme eieren, kopje koffie, jus d’orange en natuurlijk stevig Duits brood, je zou er nog aan kunnen wennen ook.

Enfin, juiste kleding aandoen, we verwachten zon, dus niet te dik, maar spelen op safe betekend ook de regenvoering meenemen. Je weet tenslotte maar nooit en op een motor word je heel snel, heel nat als je niet de juiste spullen aangedaan hebt.

Anyway, met een frisse 17,5 graden op pad en starten met weer een leuke dag op twee wielen. Op het moment dat je dan de schaduw zijde van een (van de vele) berg(en) inrijd, dan merk je dat juiste kleding erg fijn is, want de schaduwzijde is dan nog niet opgewarmd. Maar aan de andere kant, bergen maken het wel zo leuk in Duitsland voor motorrijders, daarom rijden er hier ook zo veel hahahaha.

We kwamen onderweg diverse mooie landschappen tegen, vlak, gebergte, rotswand, veel bochten, heel veel bochten, nivoverschillen, zoals te verwachten en aan de verwachting werd voldaan. Nu had ik vooraf wel de routegids afgedrukt, maar dan moet je hem natuurlijk wel even doorlezen vóóóór dat je wegrijd, want dan weet je wat er komt en ontdek je het niet als je er al voorbij bent.

Resultaat, de Densborner Wassermühle hebben we gemist, maar wel op tijd ontdekt dat we Gerolstein(er), je weet wel, het Duitse antwoord op de Belgische Spa binnen reden. Op de navigatie was toen ook al te zien dat we later nog eens door Gerolstein zouden gaan rijden. Roos-Marie kreeg een ingeving, want in Gerolstein zou er een “Tedi” zijn waar wellicht een mooie ‘Diamondpainting’ te scoren was. Helaas kennen ze in Gerolstein geen zondags-opening, dus dat ging niet als verwacht.

In Neuerberg, ging het ook mis, lokaal was er een Radfahrertag georganiseerd, je raad het al, HUN route was gelijk aan onze route. Met uitleg van de lokale brandweer werden we terugverwezen naar Ammeldingen, Zweifelscheid en Arzfeld om daar de route weer op te pikken. Dat is ook in de groepsapp gecommuniceerd en door iedereen relatief gezien op tijd opgepikt.

3d weergave van onze route

In Arzfeld hebben we maar even gerust en geluncht, wat andere reisgenoten ook een prima idee vonden (misschien omdat ONZE motor prominent aan de doorgaande weg was geparkeerd). Tijdens de lunch bleek ook dat de beginnende hoofdpijn van Roos-Marie geen status beginnend meer had, maar zeer actueel. Plannen werden gewijzigd naar kortste route naar hotel om daar even met pijnstillers rust te gaan pakken. Dan heb ik ook even tijd om het reislog al vast voor te bereiden, of verklap ik nu de clou van het verhaal ????

navraag bij de kok in het hotel leert dat we vanavond een licht gebonden look-creme-soep gaan eten als voorafje, asperges en gemixte groenten plus varkenssteak of gebakken kipfilet met een kaasdakje en natuurlijk gebakken aardappeltjes of aardappelkroketjes. als toetje een vanilledingetje om het af te maken en dan is het grootste gedeelte van deze vakantie alweer klaar. foei foei wat hebben we het toch slecht

groet,

Gerard en Roos-Marie