dag 4 van de 75 passen tour van Aix-Les-Bains - Frankrijk naar Sauze d'Oulx - Italië

het begint bijna een aangename standaard te worden, lekker uitgebreid ontbijten met een bakkie koffie, eitje, lekker brood gezellig de dag van gisteren doornemen en eventueel wijzigingen of opmerkingen van de dag van vandaag aanhoren van reisleider Antoine. Want bergpassen worden wel eens afgesloten als de autoriteiten dat wenselijk vinden. Antoine wist te melden dat de Calibier pas open zou zijn en de tunnel gesloten, good to know.

Spullen verzamelen en inpakken, check check, dubbelcheck of alles meegenomen is, want terugkomen naar dit hotel omdat ik iets vergeten zou zijn......nee, dat gaat ikke niet doen, of het moet wel heul belangrijk zijn. de navigatie doet het weer zoals bedoeld zou moeten zijn maar voor de zekerheid houd ik de app Kurviger op de telefoon parallel meelopend om te kijken of het goed blijft gaan. Ik heb goed opgelet bij een voordracht van Antoine en in plaats van (standaard) naar Einde van voorgeprogrammeerde route navigeren koos ik nu voor het Begin tot dat ik daadwerkelijk op de route zou zitten. Uiteraard ontstgatiaan er dan verschillen tussen Kurviger-app en de navigatie maar die heb ik even gelaten voor wat het is.............totdat na een 12 kilometer de twijfel toch de overhand kreeg en ik besloot om te draaien en terug te gaan rijden...........tot het moment dat ik medereizigers als tegemoetkomend verkeer kreeg en besloot hun te volgen.

Achteraf was dat niet zo een heel slim idee want hun tempo lag echt vele malen hoger dan dat ik veilig/comfortabel vind, dus ik besloot tempo te minderen en solo verder te rijden, continu de app en de navigatie nauwlettend in het oog houdend. telefoon bleef keurig stabiel 100% dus ik ben goed en lekker bezig geweest.

onderweg heb ik me lopen verbazen over de grootsheid, pracht en paal van de Franse Alpen, hoog, wijds, indrukwekkende natuur, om stil van te worden. ik verbaasde me ook over de besneeuwde top van het gebergte, bijzonder om te mogen aanschouwen, echt heel bijzonder. zittend op een bankje ergens op de route in Manigod, maakte ik deze foto om een kleine indruk te geven van wat ik mocht aanschouwen.

de route verliep verder vrij vlot tot het moment dat ik iets zag wat ik van dichtbij wilde bekijken en stil ging staan op een hellend vlak (Basisfout, ik weet het), mijn linkervoet niet goed neer kon zetten en ik met motor en al omviel. rechtop zetten wilde niet echt lukken door dat zelfde hellende vlak waardoor ik geforceerd toch door tilde en mijn schouders nu even pijnlijk en stijf aanvoelen. met hulp van een heer in een busje die hulp aanbood heb ik hem weer stabiel kunnen neerzetten en de schade kunnen beoordelen, allen de stootlijst en de kuip beschadigd, dus dat valt weer redelijk mee.

Onderweg bij het tanken zag ik medereiziger Peter staan met zijn Multistrada en hebben we stilzwijgend besloten om samen verder te rijden, wat op zich heel goed ging, tempo was goed, we hebben afwisselend voor op gereden tot het punt dat ik in de gaten kreeg dat we qua route fout aan het rijden waren. Ik heb meermaals getoeterd, geflitst met grootlicht maar peter gaf geen sjoege, dus ik besloot om te draaien en solo de route weer op te pakken. Langzaam maar zeker kwam de Cul Du Galibier in beeld en zag ik in keurig Frans vermeld staan dat de pas gesloten was, maar de tunnel open (Antoine had vanmorgen toch echt iets anders verteld!). Op weg naar deze bergpas besefte ik me pas dat diezelfde sneeuwgrens waar ik me over verbaasd heb vanmorgen ik nu zou gaan bereiken met diti temperatuursverschil van +18 naar +8 graden, brrrr, lang leve de goede motorkleding met meerdere voeringen. Na de bergpas was het nog een klein uurtje sturen naar het hotel wat gewoon lekker was in +18 graden.

In het hotel werd bekend dat er geen diner geserveerd zou worden in het hotel (personeelsgebrek) maar in een nabijgelegen restaurantje, ietsje later dan gebruikelijk, maar daarom niet minder smakelijk. het werd, op zich apart wel, door een dame met een duidelijk Australische tongval, die bij navraag oorspronkelijk van Londen was, jaren in Duitsland had gewoond en nu verdwaald was in Italië.....

Donderdag staat er een lus-route (van en naar huidig hotel) op de planning waar ik niet aan mee ga doen zodat de schouders een beetje rust krijgen en ik vrijdag fris en fruitig naar het volgende hotel kan sturen. ...... tot morgen....

dit was mijn route https://www.relive.cc/view/vQvxzMJNz96